«Теләсә кая чыгып китәр идем, иремә бүтән чыдар хәл юк!» [язмыш сынавы]
Авыллар буйлап мал җыеп йөргәндә бер хатын белән танышкан идем, сүз иярә сүз чыгып сөйләшеп киттек. Капка төбендә бер исерек мужик утыра иде, авызыннан селәгәе агып төшкән. Теге хатын читенсенеп: “Абый ул минем, абый, салырга ярата шул”, – диде. Абый икән, абый, безгә аның кем булуы ник кирәк. Шулай итеп бу хатын безгә ике бозавын сатты. Бераздан тагын бер тананы җибәрәсе булыр дип, шалтыратышырга сөйләшеп калдык.
Саба таңнары
