«Игелек иясенең кем икәнлеген һич белә алмадым...»

  Быел булып узган Инвалидлар көнендә миңа кибеттә Аллаһының бер бәндәсе эндәште. ”Әби, сезгә күчтәнәч алып бирәсем килә, әйдәгез, үзегезгә нәрсәләр кирәк,  алыгыз”, – дип пакет бирде дә, үзе үк ризыклар тутыра башлады. Ипи, сөт, май, чәй, он, тагын-тагын тәмле ризыклар тутырып, кассада бик зур сумма түләп, минем кулга тоттырды. ”Энем, кем син, әти-әниең кемнәр, кайсы авылдан?” диеп сорасам да, әйтмәде.  “Мин күрше авылдан”   дип  кенә җавап бирде.  Мин бик зур рәхмәтләр әйтеп,  тазалык-саулык, тигез тормыш, эшендә, алгы көнендә зур уңышларга ирешүен теләп,  “Аллаһы Тәгалә ризалыгы өчен булсын”,  – дип хәер-дога кылып калдым. Бу изге күңелле  игелек иясенең кем икәнлеген  һич  белә алмадым. “Иштуган фермеры ул” диделәр, исемен  ачыклый алмадык. Алдагы көнеңдә дә Аллаһы Тәгалә ярдәмен бирсен, сау-сәламәт бул, йөргән  юлларың, кылган эшләрең уң булсын, игелекле, шәфкатьле Аллаһ  бәндәсе!
Шәмәрдәннән 86 яшьлек  бер әби.

Фото https://ru.freepik.com/