Безгә язалар рубрикасы буенча яңалыклар
-
Трасса “хезмәткәре”
Кузгалып киткәч кенә артта тагын 3 ир-ат утырганын аңладым. Үзләреннән аракы исе аңкып тора иде. Хәзер инде туңудан түгел, куркудан калтырый башладым. Караңгы юлдан бераз баргач машина юл буендагы каенлык артына борылды. ...Бер-бер артлы дүрт вәхши ботарладылар мине шунда. Елауларымны, ялваруларымны беркем дә ишетмәде. Хайвани йомышларын йомышлагач, машиналарына утырып китеп бардылар.
-
Туганнар арасын өзмәгез!
Борын заманда яшәгән, ди, ике бертуган. Абый кеше өйләнгән. Хатыны белән күп бала тәрбияләп үстергәннәр. Ә кечкенәсенә гаилә кору насыйп булмаган. Әти-әниләре вафат булгач, мирас буенча калган мөлкәтне алар тигез итеп икегә бүлә.
-
Кагылма кеше ярына, синең ярыңа да шулай кагылучы табылыр...
1991 елда бишенче балама авырлы идем. Кияүгә чыкканыма 12нче ел китте. Ул еллар шатлыклар, кайгы-хәсрәтләр белән шаулап узды – сизмәдем дә.
-
“Акча ярата” торган киленне үзгәртеп буламы?
Апамның улы хатыныннан аерылгач, икенчегә өйләнде. Балалары юк иде.
-
“Гәрәбә, гәрәбә, алга таба тәгәрә...”
Авыл өстенә алсу шәфакъ иңә. Кояш тау өстендәге иске зират өстенә менеп кунаклый да, акрын гына төньякка таба авыша башлый.
-
“Искергәнсең инде син, бабай”
Мин инде үзем дә һәм оныкларга да бабай. Ел дәвамында, һәр атнаның шимбә кичендә, яраткан оныкларым-чемпионнарым килеп, юынып китсеннәр диеп, мунча әзерләп, көтеп алам.
-
Безгә язалар: «Исән кешегә “Исәнмесез” дию кәмитрәк тоела»
Кешеләр бер-берсен төрлечә сәламли. Татарлар – “исәнмесез”, башкортлар “саумысез” ди.
-
Ак халатлы, ак күңелле Лариса Васильевна
Безнең Саба үзәк хастаханәсендә барлык табиблар да авыруларны вакытында кабул итәләр һәм тиешле ярдәм күрсәтеп озаталар.
-
Безгә язалар: «Эшмәкәрме, спекулянтмы?»
Моннан шактый еллар элек товарны арзанга алып кыйбатка сату спекулянтлык дип аталып, моның өчен җәза чарасы да каралган иде.
-
«Бер-береңә юл куйсаң гына, гаилә арбасын уңай якка тартып була»
Бер төркем ир-атлар гәпләшеп утыра. Барысы да хатыныннан зарлана. Арада берсе генә сүз катышмый, тыңлап кына утыра.
-
“Ул мине нык ярата, шуңа күрә кыйный”
Безнең күршедә гаиләсе белән Шамил абый яши иде. Алар хатыны Закирә апа белән биш бала тәрбияләп үстерделәр.
-
Гомерем баскычлары
Мин 1942 елның 20 сентябрендә Югары Шытсу авылында туганмын. Әтием – Әмин Сөнгатулла улы һәм Язлы Арташ авылының мулла гаиләсендә туган әнием Разия Әхмәтсафа кызы 1936 елда гаилә корганнар.
-
“Урын-җиреңдә күптәнге бозым бар, мендәреңне тикшер, иптәш хатыннарыңның берсе бозган”
Сырхауханәдә ятканда бер хатын миңа догалар белән өшкереп дәвалаучы ниндидер әбинең адресын бирде. Мин бозымнарга ышанмыйм, шулай да дус хатын белән барырга әзерләндек.
-
“Өйләр ап-ак, сулар матур, ризыклар күп, кияү дә шунда...”
Балаларым: “Инде пенсиягә чыккач та авыр эштә эшләп йөрмә, өйдә утырасың килми икән, җиңелрәк эш эзлә”, – дигәч, Аллаһтан кулайрак эш сорап ялвардым. Бирәм дигән колына – чыгарып куяр юлына, диләрме?
-
«Яшь кызлар әти-әниләрен тыңламыйча кияүгә чыкмасыннар иде»
Мине ямьсез кыз диләр иде. Ә бер дә ямьсез буласым килмәде. Сигезенче класста укыганда, кызлар малайлар белән шаяра-уйный башладылар, аларга бик кызыга идем.